Govert Bidloo

Dichter en hoogleraar in de geneeskunde te Leiden

‘k Was hier ten eynde werks; maar ben ik wel gerust,
En schynd de Broeder-Liefde in my niet uytgeblust
Dat ik zyns niet gedenk! daar hy my staat op zyde
In ’t Pan-Poëticon. Dat hoede God! dat lyde
Myn agting, heugenis, nog bloed-gemeenschap niet
Ten minsten is ’t my een troost in ’t treurige verdriet,
Dat my de swakheyd, en ’t verre afgelege woonen,
Verhinderden aan hem den jongsten pligt te thoonen;
Hem by te staan in dat belemmerd oogenblik
Van sterven, om de ziele, op de allerlaasten snik,
Met myn gebeeden te vertroosten, te geleyën
Ter Zalige Eeuwigheyd in hoope aan hem bescheyën;

Lambert Bidloo (1720), Panpoëticon Batavum, 280.